வே.நி.சூர்யா

1) பெயர் 
       -  தாமஸ் ட்ரான்ஸ்ரோமர்



காரோட்டும்போது எனக்கு தூக்கம் சொக்கிக் கொண்டுவர சாலையோரத்திலிருந்த ஒரு மரத்தினடியில் நிறுத்தி பின்னிருக்கையில் சுருண்டு உறங்கினேன். எவ்வளவு நேரத்திற்கு? மணிநேரங்களுக்கு. இருட்டி  விட்டிருந்தது.


திடீரென எழுந்தேன், எனக்கு தெரியவில்லை நான் எங்கேயிருக்கிறேனென்று. முழுப்பிரக்ஞையுடன்தான் ஆனாலும் அது உதவவில்லை. நான் எங்கேயிருக்கிறேன்? நான் யார்?


நான் பின்னிருக்கையொன்றில் விழித்து கோணிப்பையொன்றில் சிக்கிக்கொண்ட பூனையென திகிலில் தத்தளிக்கும் ஏதோவொன்று. நான் யார்?
கடைசியில் என்னிடம் திரும்பி வருகிறது வாழ்வு. என் பெயர் ஒரு தேவதையைப் போல எதிர்ப்படுகிறது. சுவர்களுக்கு வெளியே எக்காளமொன்று சமிக்ஞையிடுகிறது முழக்கங்களை. (லியோனரா ஆலாபனையில் உள்ளதைப் போன்று) என்னை மீட்க வரும் காலடிகள் நீளமான படிக்கட்டில் சாதுர்யமாய் இறங்கிவருகின்றன. அது நான்தான்! அது நான்தான்!


இருந்தாலும் ஒளிரும் விளக்குகளுடன் போக்குவரத்து சறுக்கிக் கடக்கும் முக்கிய சாலைக்கு சில மீட்டர் தூரத்திலுள்ள மறதியின் நரகத்தில் நடந்த பதினைந்து நொடி இழுபறியை என்னால் ஒருபோதும் மறக்கவே முடியாது.




           …

கடலும் கரையும்

கடலும் கரையும் எப்போதும் ஒவ்வொன்றுக்கும்
அடுத்தடுத்ததாக உள்ளன.
இரண்டும், ஒரு வார்த்தையை மட்டும்,
பேசவும் சொல்லவும்
கற்றுக்கொள்ள விரும்புகின்றன.
கடல் "கரை" என்று சொல்ல விரும்புகிறது
கரை "கடல்" என்று சொல்ல விரும்புகிறது
மில்லியன் வருடங்களாக, அவை நெருங்கி வந்து கொண்டிருக்கின்றன, அந்த ஒரு வார்த்தையை
பேசுவதற்காகவும் சொல்வதற்காகவும்.
கடல் "கரை" என்றும் கரை "கடல்" என்றும் சொல்லும்போது,
மீட்சி உலகத்திற்கு வருகிறது,
உலகமோ பெருங்குழப்பத்திற்கே திரும்புகிறது.
-எஹுதா அமிக்ஹாய் (இஸ்ரேல்)


000


வெடிகுண்டு நகரத்திடம் சொன்னது:
"நான் விழுந்துகொண்டிருக்கிறேன்"
நகரம் கேட்டது:
"நீ யாருடைய பக்கம்?"
வெடிகுண்டு சொன்னது:
"நான் யாருடைய பக்கமுமில்லை, நான் விழுந்துகொண்டிருக்கிறேன்"
நகரம் சொன்னது:
"உன்னை சுற்றிப்பார்"
வெடிகுண்டு கூறியது:
"காலம் கடந்துவிட்டது"
நகரம் எதுவும் சொல்லவில்லை..
- நினா கோஸ்மான் (ரஷ்யா)


000


மறுபக்கத்திலிருந்து


வருஷங்களும் நிமிடங்களும் மைய்யலில்.
மழையில் பச்சை முகமூடிகள்.
சாயமடிக்கப்பட்ட …

சுண்டிவிட்ட எரியும் ஓட்டைநாணயங்களென
சுழல்கின்றனத் தீவளையங்கள் 
வெற்றிலைக் கபாலம் கொண்ட ஒருவன்
அதன் துளைகளுக்குள் பாய்கிறான்
கொம்புடைந்த மானை துரத்திப்பிடிக்கிறது
ரத்தக்குழாயினுள் வசிக்கும் சிறுத்தை
கூட்டம் ஆர்ப்பரிக்கிறது
அந்தப்பக்கத்தில் நின்றுகொண்டு ஏயென
கையைத் தூக்குகிறான்
கூட்டம் கண்களை அகல விரிக்கிறது
அவன் பார்க்கிறான்
தாண்டமுடியாத வளையங்கள் பல இருப்பதை.

அது ஒரு முத்தத்திலிருந்துதான் ஆரம்பித்தது. பெரும்பாலும் அது முத்தத்திலிருந்துதான் தொடங்கும். நாக்குகள் இரண்டு மட்டும் தொட்டுக்கொண்டிருக்க எலாவும் சீகியும் கட்டிலில் நிர்வாணமாய் இருந்தனர். அப்போது அவள் ஏதோ குத்துவதுபோல உணர்ந்தாள். சீகி கேட்டான் “நான் உன்னை காயப்படுத்தி விட்டேனா?” அப்படி அவன் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும்போதே அவள் இல்லையென்று தலையை ஆட்டினாள். பேசுவதைத் நீட்டித்தபடியே “உனக்கு ரத்தம் வருகிறது” என்றான். அவன் சொன்னதுபோலவே அவள் வாயிலிருந்து ரத்தம் வந்துகொண்டிருந்தது. “மன்னித்துவிடு” என்று சொல்லிவிட்டு  சமையலறையில் வெறிபிடித்தவனாய் எதையோ தேடினான். குளிர்சாதனப்பெட்டியைத் திறந்து ஐஸ் கட்டிகள் உறைந்திருந்த தட்டை எடுத்து மேசையில் ஓங்கி அடித்தான். “இதோ, இவற்றை வைத்துக்கொள்" என்றவாறு நடுங்கிய கைகளில் சில ஐஸ் கட்டிகளை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தான் . “உன் உதட்டில் வைத்துக்கொள். ரத்தம் நின்றுவிடும்.” இதுமாதிரியான விஷயங்களில் சீகி எப்போதுமே சரியாக நடந்துக் கொள்வான். பட்டாளத்தில் இருந்தபோது மருத்துவ உதவியாளனாய் இருந்தான். பயிற்சி பெற்ற சுற்றுலா வழிகாட்டியும்கூட. “மன்னித்துவிடு. கடித்துவிட்ட…

1. பூனைகளின் முற்றுகை


இரவில் அவனை பூனையின்
இருமல் எழுப்பிவிட்டது.
படுக்கையிலிருந்து
புரண்டெழுந்து,
தன்னுடைய மேலங்கியை
அணிந்துகொண்டான்
ஏனென்றால் குளிராகயிருந்தது.
தன்னுடைய காலணியை
மாட்டிக்கொண்டான் ஏனென்றால்
வெறுங்காலுடனிருந்தான்.
மெதுவாக சன்னலை நோக்கி
முன்னேறி
திரைச்சீலையை விலக்கி
வெறித்துப்பார்த்தான்.
கீழே தெருவில்,
குடியரசு சதுக்கம் வரை
ஆயிரக்கணக்கான ஒளிரும்
தீப்பந்தங்கள்
ஆயிரமாயிரம் பூனைகள்
ஆயிரமாயிரம் உயர்ந்த வால்கள்
பொறுமையாக
திரைச்சீலையை மூடி
தனது வெதுவெதுப்பான
படுக்கைக்கு திரும்பினான்
பின்பு கொட்டாவி விட்டபடி
முணுமுணுத்தான்:
   பூனைகளின் முற்றுகை
••


2. பல்பொருள் அங்காடியின் முகப்பில்


நான் அதை
பல்பொருள் அங்காடியின் முகப்பில்
கண்டுபிடித்தேன்.
காலியான அட்டைப்பெட்டி.
அதனுள் உட்கார்ந்துகொண்டேன்
என் பைத்தியக்கார முதிய கண்மணி
இவ்வழியாக செல்வாள்
மேலும் எனை வாங்கிக்கொள்வாள்
என்றென்றைக்குமாக
நான் மீண்டும் அவளுடையவனாவேன்
அவள் எனை கையிலெடுத்துக்கொண்டு
இரவுக்குள் செல்வாள்


••


3.  இரவு கடக்கிறது


1
வறியவர்கள் நாம்,
ஆனால் நாம் எல்லோரும் மன்னர்கள்
நிறைநட்சத்திர வானத்தை கூர்ந்த…